W dniu 28 lipca 2011 roku Sejm uchwalił ustawę o języku migowym i innych środkach komunikowania się.
„Ustawa sankcjonuje prawo osób uprawnionych do skorzystania z pomocy osoby przybranej przez siebie w kontaktach z instytucjami publicznymi, służbami ratowniczo-interwencyjnymi i zakładami opieki zdrowotnej w dowolnie wybranym czasie. Ponadto będzie regulowała sposób obsługi osób uprawnionych w kontaktach z instytucjami publicznymi poprzez skorzystanie z usług tłumacza PJM, SJM i SKOGN bądź pracownika posługującego się PJM lub SJM.”
Powyższy fragment pochodzi z Uzasadnienia do projektu ustawy.
Powyższy fragment pochodzi z Uzasadnienia do projektu ustawy.
Definicje pojęć:
Osoba uprawniona – należy przez to rozumieć osobę doświadczającą trwale lub okresowo trudności w komunikowaniu się, posiadające orzeczenie o niepełnosprawności lub stopniu niepełnosprawności bez względu na przyczynę jego wydania.
Osoba przybrana – należy przez to rozumieć osobę wybraną przez osobę uprawnioną w celu ułatwienia porozumienia z osobą uprawnioną i pomocy w załatwieniu spraw w instytucjach publicznych, służbach ratowniczo-interwencyjnych oraz zakładach opieki zdrowotnej.
Polski Język Migowy (PJM) – należy przez to rozumieć podstawowy środek komunikowania się osób uprawnionych, które uważają go za taki środek a będący naturalnym językiem wizualno-przestrzennym.
System Językowo-Migowy (SJM) – należy przez to rozumieć podstawowy środek komunikowania się osób uprawnionych, które uważają go za taki środek, w którym znaki migowe wspierają wypowiedz dźwiękowo-artykulacyjną.
W związku z tym, że na stronie Sejmu jeszcze nie została zamieszczona ustawa, proponujemy Państwu zapoznanie się z jej projektem wraz z uzasadnieniem:
http://orka.sejm.gov.pl/proc6.nsf/0/3AF2641B87CE5A72C12578B0004A6FA1?OpenDocument
http://orka.sejm.gov.pl/proc6.nsf/0/3AF2641B87CE5A72C12578B0004A6FA1?OpenDocument