W dniu 12 września 2011 roku Prezydent RP Bronisław Komorowski podpisał ustawę o języku migowym i innych środkach komunikowania się.
Ustawa wprowadza przepisy regulujące zasady korzystania przez osoby uprawnione (to jest osoby doświadczające trwale lub okresowo trudności w komunikowaniu się) z pomocy osób pomagających w kontaktach z instytucjami publicznymi, służbami ratowniczymi i służbą zdrowia.
Ustawa wprowadza definicje polskiego języka migowego (PJM), systemu językowo-migowego (SJM), sposobów komunikowania się osób głuchoniewidomych (SKOGN).
Na podstawie przepisów ustawy organ administracji publicznej ma obowiązek udostępnienia usługi pozwalającej na komunikowanie się, to jest zapewnia osobie uprawnionej możliwość skorzystania z pomocy wybranego tłumacza języka migowego lub tłumacza-przewodnika.
Ponadto organ administracji publicznej zapewnia też dostęp do świadczenia usług tłumacza PJM, SJM i SKOGN po uprzednim zawiadomieniu przez osobę uprawnioną.
Ustawa powołuje także rejestr tłumaczy PJM, SJM i SKOGN oraz odrębne ciało „Radę języka migowego”, która jest organem doradczym ministra właściwego do spraw zabezpieczenia społecznego.
Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 kwietnia 2012 r., z wyjątkiem przepisów przyznających osobom uprawnionym prawo do skorzystania z pomocy osoby przybranej w kontaktach z podmiotami zobowiązanymi oraz dotyczących przetwarzania danych i informacji w czasie korzystania z pomocy osoby przybranej, które wchodzą w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Definicje pojęć:
Osoba uprawniona – należy przez to rozumieć osobę doświadczającą trwale lub okresowo trudności w komunikowaniu się, posiadające orzeczenie o niepełnosprawności lub stopniu niepełnosprawności bez względu na przyczynę jego wydania.
Osoba przybrana – należy przez to rozumieć osobę wybraną przez osobę uprawnioną w celu ułatwienia porozumienia z osobą uprawnioną i pomocy w załatwieniu spraw w instytucjach publicznych, służbach ratowniczo-interwencyjnych oraz zakładach opieki zdrowotnej.
Polski Język Migowy (PJM) – należy przez to rozumieć podstawowy środek komunikowania się osób uprawnionych, które uważają go za taki środek a będący naturalnym językiem wizualno-przestrzennym.
System Językowo-Migowy (SJM) – należy przez to rozumieć podstawowy środek komunikowania się osób uprawnionych, które uważają go za taki środek, w którym znaki migowe wspierają wypowiedz dźwiękowo-artykulacyjną.
Osoba uprawniona – należy przez to rozumieć osobę doświadczającą trwale lub okresowo trudności w komunikowaniu się, posiadające orzeczenie o niepełnosprawności lub stopniu niepełnosprawności bez względu na przyczynę jego wydania.
Osoba przybrana – należy przez to rozumieć osobę wybraną przez osobę uprawnioną w celu ułatwienia porozumienia z osobą uprawnioną i pomocy w załatwieniu spraw w instytucjach publicznych, służbach ratowniczo-interwencyjnych oraz zakładach opieki zdrowotnej.
Polski Język Migowy (PJM) – należy przez to rozumieć podstawowy środek komunikowania się osób uprawnionych, które uważają go za taki środek a będący naturalnym językiem wizualno-przestrzennym.
System Językowo-Migowy (SJM) – należy przez to rozumieć podstawowy środek komunikowania się osób uprawnionych, które uważają go za taki środek, w którym znaki migowe wspierają wypowiedz dźwiękowo-artykulacyjną.
